Juli 2010
Misschien dan toch? Vakantie. Mooie omgeving. Heerlijk weer. Prettig gezelschap. Verrukkelijk eten. Smaakvolle wijn. Hét moment dat een sluimerend idee (bij ons: een eigen huis(je) in Italië) weer naar boven komt. Zo ook in de zomer van 2010 tijdens ons verblijf in Serrapetrona. Geen ruïne of landelijk gelegen huis met bordje 'Vendesi' was meer veilig. Althans voor onze dromen. Maar met dromen alleen gebeurt er niets.
Hét besluit van deze vakantie was om uit te gaan zoeken wat er zoal komt kijken bij de aankoop van een tweede woning in het buitenland. In Italië in ons geval. Wat is er aan aanbod? Hoe zit het aankoopproces in elkaar? Met welke bijkomende kosten krijg je te maken? En niet onbelangrijk: hoe kun je dat dan allemaal financieren?Augustus 2010
Terug in Nederland. Weer druk aan het werk, maar in gedachten nog in Italië. En op internet ook. Websites met woningaanbod afstruinen. En er is veel, héél veel. We leggen contact met een Italiaanse makelaar, doen navraag naar financieringsmogelijkheden en vertellen iedereen enthousiast over onze plannen. Met (vooral van Hinke) een slag om de arm: we gaan ons oriënteren, nog niets is zeker...
Oktober 2010
Second Home Fair en Huizen kijken. Nog steeds volop in de oriëntatiefase. Herfstvakantie gepland. We combineren een voortreffelijk georganiseerd truffelweekend (Ben en Sabine, het was geweldig!) met huizen kijken. Maar eerst nog een bezoekje aan de Second Home Fair. De les van dat bezoek: binnen ons budget is het aanbod beperkt. Makelaars geven ons weinig kans. Maar we spreken ook Robert Hofstede van ItaliaCasa. Hij weet 1 huis bij hem in de omgeving dat mogelijk interessant is. Hij mailt ons de info. We zijn niet direct onder de indruk, maar we vinden het wel bezoekwaardig. Al is het maar als vergelijkingsmateriaal. Robert lopen we op het vliegveld weer tegen het lijf en we maken een afspraak voor een bezichtiging later die week.
We verblijven op Casa Tartufo. Vertrouwd en gezellig. De omgeving kennen we. En ook buiten de zomerse drukte, leeft het er. Op dinsdag ontmoeten we Claudio, makelaar in Pergola. Met hem hebben we al veelvuldig gemaild. We lichten onze ideeën nog eens toe en besluiten welke huizen we willen bezoeken. Dat zijn er drie. Dat is verfrissend. 'In het echt' zien ze er toch heel anders dan op internet. Twee vallen dan ook direct af, de derde is een twijfelgeval.
Op donderdag reizen we af naar San Ginesio, 2 uur zuidelijker. Robert wacht ons op op het centrale plein. Na een espresso in de plaatselijke bar gaan we op pad. Ook hij heeft 3 bezichtigingen voor ons in petto. Huis 1 is Casa Sabina. Hét huis waar hij de info van had gemaild. We duiken opeens van de weg af en zijn meteen in de rust. Eerste indruk: fantastisch uitzicht, achterstallig onderhoud en een enorme rotzooi. Wel direct te betrekken. En Loïs haar commentaar: "Dit blijft toch niet zo papa?". Huis nummer 2 heeft een nog mooier uitzicht, is af en ook nog eens betaalbaar, maar ligt afgelegen (eenzaam in een verlaten borgo) en vertoont toch wel een heel rare scheur. Huis nummer 3 is ieniemienie en bijna een ruïne. Daarnaast staat er een discutabel bord in de buurt. Pas op voor vloedgolven? Er loopt een 'vriendelijk' kabbelend stroompje. Ook bekijken we nog 2 indrukwekkende bouwprojecten en worden langzaamaan verliefd op dit deel van Le Marche. Na een intensieve middag nemen we afscheid van Robert. We gaan het allemaal eens goed laten bezinken.We genieten van ons truffelweekend. We ontmoeten onze vakantievrienden van vorige zomer en het is meteen weer gezellig. En ook alle kinderen vermaken zich weer prima met elkaar. Uiteraard passeren de bekeken huizen regelmatig de revue. En voor we vertrekken zijn we eruit. We willen meer weten van Casa Sabina.
November en December 2010
Heel veel uitzoeken! Bij terugkomst in Nederland start een periode van intensief mailcontact met Robert. We gaan niet over één nacht ijs. We hebben een waslijst aan vragen. Hoe zit het met officiële tekeningen, registraties en vergunningen? Wat zijn de bouwtechnische mogelijkheden? En niet onbelangrijk met welke directe en vooral ook indirecte kosten krijgen we te maken bij een eventuele aankoop? Tip: om alles boven tafel te krijgen moet je geduld hebben en vooral blijven doorvragen.
Nu we concreet een pand op het oog hebben, wordt ook financiering een hot topic. Kort gezegd zijn er 3 opties: 2e hypotheek op de woning in Nederland, een buitenland hypotheek bij een Nederlandse bank of een hypotheek in Italië. Ze wisselen elkaar af. Steeds lijkt een andere optie het meest logisch. Af en toe slaan de twijfels toe. Is het allemaal wel haalbaar? Of toch niet....
Natuurlijk willen we ook bouwtechnische zekerheden. In Italië schakel je daarbij een 'geometra' in. Je kunt niet zonder. De geometra is je bouwkundige, een soort opperprojectleider die je bouwplannen inventariseert, vergunningen aanvraagt bij de gemeente en de aannemer aanstuurt en begeleidt. Een afspraak voor januari wordt gepland. En natuurlijk nemen wij dan ook onze eigen expert Jeroen mee.
Op 31 december toasten wij alvast op een mooi nieuw jaar waarin onze Italiaanse plannen misschien wel werkelijkheid worden.
Hoe roze is onze bril? Van 12 t/m 14 januari gaat Daudi samen met Jeroen naar Italië om de bouwtechnische staat van het huis aan een nader onderzoek te onderwerpen. Daudi heeft een druk programma opgesteld. Ze spreken onder andere Robert en onze geometra Enzo, maar onderwerpen ook samen 'ons huis' aan een herkeuring. Gelukkig valt het mee hoe roze onze bril is. Ook Jeroen is positief. Samen stellen Daudi & Jeroen wel een hele lijst met onvolkomenheden op. Dé basis voor de naderende onderhandeling. En die start op 17 januari 2011. Spannend! Ons bod is laag. Hoewel het gaat om een huis
met potentie, heeft het behoorlijk wat gebreken.
Onze onderbouwing:
-
Woonbestemming is niet aanwezig
-
Woning is onbewoonbaar verklaard in de (oude) koopakte
-
Septic tank niet aanwezig
-
Begane grond is een kelder (te laag voor verkrijgen
woonbestemming)
-
Certificaten niet aanwezig voor en niet conform
richtlijnen:
o elektrisch
systeem (220 Volt)
o waterleidingen
o gasleidingen
o afvoer
o CV
leidingen en CV-ketel
-
Gasvoorziening niet in orde
-
Achterstallig onderhoud:
o daken
zijn lek, zowel hoofdgebouw als garage
o luiken
o raamkozijnen
o schoorsteen
(ongebruikt) staat scheef, tevens asbest
o stucwerk
buiten is slecht
o diverse
houten lateien zijn zacht
Twee spannende weken! Pas ruim een week na ons openingsbod spreekt Robert de verkoper. Hij wil ons bod graag persoonlijk uitbrengen en toelichten. En o.a. vanwege de weersomstandigheden (sneeuw, véél sneeuw) lukt dat pas op 25 januari. Vanzelfsprekend vindt de verkoper ons bod veel te laag. We verhogen ons bod en geven de makelaar nog wat extra ruimte. En dan is het weer afwachten. Pfff wat is het moeilijk om geduld te hebben... Eigenlijk geloven we er al niet meer in dat we eruit komen. Tussen de minimale prijs van de verkoper en onze maximale prijs zit een gat van €15.000. We bereiden ons dus al voor op verder oriënteren en benaderen Robert over wat andere objecten. Maar er blijkt toch nog beweging in de prijs te zitten. Verkoper zakt met € 5.000. Wij houden vast aan onze prijs. Stiekem hebben we nog een klein beetje rek tot onze echte maximale prijs. Verkoper zakt nog eens €5.000. We stellen voor te middelen. Daarmee zitten we echt op onze maximale prijs. 30 januari toch weer een tegenbod van de verkoper. Het gat is nog €1.000. En dan is het moeilijk om vast te houden aan je eigen koers. Laat je het afketsen op zo'n bedrag? Ja, besluiten wij. Wij bewegen geen millimeter meer. 31 januari om 15.39 uur komt dan het verlossende bericht. L'accordo è completo. Abbiamo comprato la casa. De deal is rond!!! We hebben het huis gekocht. De ProSecco kan de koelkast in. Hadden we nog niet aangedurfd.
Februari en Maart 2011
Een nieuwe fase breekt aan. Met uiteraard ook weer veel nieuwe vragen. De koop moet geformaliseerd worden d.m.v. een voorlopige koopakte "de compromesso". 15 februari tekent de verkoper. Wij een week later.Ondertussen loopt ook de hypotheekaanvraag. We kiezen voor een tweede hypotheek op ons huis in Nederland. Best spannend. Komt het allemaal in orde? We hebben behoorlijk wat voorwerk gedaan, maar nu komt het erop aan. Taxatie is goed. Offerte van de bank laat even op zich wachten, maar komt er ook. En dan is het goed plannen. Eerst tijdig naar de notaris in Nederland voor het passeren van de hypotheekakte. Vervolgens het geld overmaken naar onze Italiaanse bankrekening. Ja, in Italië betaal je je huis zelf "contant" bij de notaris. Ondertussen plannen we onze reis naar en de overdracht in Italië.
April 2011
De overdracht (5-4-2011) en Schoonmaken. Met een auto vol spullen vertrekken we begin april met zijn tweeën naar Italië. Loïs en Gigi logeren bij de opa's en oma's. Wij hebben daar weinig voor hoeven te regelen. Onderling hadden zij dat al snel afgestemd. Met een gerust hart gaan wij dus op weg. Onderweg regelen we nog even snel de verzekering voor ons Italiaanse droomhuis en eenmaal in Italië start een druk programma. We overnachten de eerste dagen bij Robert in één van zijn appartementen. De overdracht is immers pas op dinsdagmiddag. Ook weten we niet hoe we het huis zullen aantreffen. Netjes schoon en leeg opleveren zoals we in Nederland gewend zijn, kan zomaar eens anders zijn in Italië. En inderdaad...
Bij de notaris blijkt dat de verkopers het huis niet hebben leeggehaald. Niet direct een verrassing, want intussen hadden we dat ook al met eigen ogen gezien, maar toch. Dat ophalen van de spullen willen de verkopers wel ergens de komende weekenden doen. Niet dus! Vooral Daudi's blikken spreken boekdelen. Als het aan hem ligt, komen ze er niet meer in. Het compromis waar we op uitkomen is dat ze uiterlijk de volgende ochtend het huis leeg hebben. En dan volgt toch eindelijk echt het officiële gedeelte: de overdracht. In het Italiaans en speciaal voor ons ook in het Engels. Redelijk informeel allemaal. Hier en daar worden nog wat aanpassingen gedaan in de akte en dan mogen we tekenen. En ook afrekenen. Met de verkoper, dat gaat met een cheque die we eerder bij de bank hebben opgehaald. En met de notaris, ook met een cheque, maar eerst moet hij daarvoor met de hand op het omslag van de akte nog een ingewikkelde berekening maken. Gelukkig klopt het bedrag redelijk met de indicatie die we vooraf hadden gekregen via Robert.
Trouwens ook nog wel noemenswaardig: de overdrachtsbelasting. In Italië zijn de tarieven hiervoor 3% voor een 1e huis en 10% bij een 2e huis. Toch werden we heel vreemd aangekeken dat we voor de 2e huis optie met hoger tarief gingen. Als 1e huis kun je het ook prima voor elkaar krijgen, maar dan moet je je wel officieel inschrijven als inwoner in Italië. Met allerlei fijne bijkomstigheden, zoals gemeentelijke controles, oproepen voor school i.v.m. leerplicht van de kinderen en hogere afvalstoffenheffingen.
's Avonds vieren we de overdracht met ProSecco en een heerlijk etentje bij Terra Nostra op het plein in San Ginesio. Daarna lekker slapen en de volgende ochtend met een auto vol spullen en schoonmaakmiddelen naar de Contrada Serrone. Inmiddels is er wat activiteit in het huis. De verkoper, zijn vader en schoonvader, zijn gestart met het leeg halen. De beste spullen (da's niet veel hoor!) gaan uiteraard eerst mee. Zonder iets te zeggen is iedereen opeens vertrokken. Staan wij daar met een auto vol, naast een huis vol, waar we nog niets mee kunnen. Gelukkig komen vader en schoonvader nog wel terug. Die twee oude mannen mogen de rest opknappen. Inmiddels zijn wij het flink zat. De ochtend is allang voorbij en wij verliezen alleen maar tijd. We besluiten ze maar een handje te helpen en zetten (gooien) zoveel mogelijk rotzooi buiten langs de weg. Op een gegeven moment wordt zelfs onze Italiaanse buurman ingeschakeld. Hij haalt met zijn tractor nog wat zware spullen weg. En dan is opeens iedereen echt met de noorderzon vertrokken. Maar er staan nog wel spullen....Wat doen wij?
Stap 1: sloten vervangen. Onze buren verklaren ons voor gek, maar de verkoper heeft zijn sleutels niet ingeleverd en wij wensen geen nieuw onverwacht bezoek.
Stap 2: overgebleven rotzooi opruimen. Gelukkig hebben we een grote (open) schuur waar we een hoop in kwijt kunnen.
Stap 3: starten met schoonmaken, want het huis is vies, echt héél smerig!
Stap 4: aankoop van een koelkast
Stap 5: een bezoek aan Ikea voor basisartikelen als bedden, matrassen en servies
Stap 6: verder schoonmaken, schoonmaken en nog eens schoonmaken
Stap 7: luiken van het huis afhalen, die gaan mee naar Nederland, voor de exacte maatvoering. We gaan ze namelijk vervangen door nieuwe.
De week is zo voorbij. We komen tijd te kort, maar op zaterdagochtend moeten we toch echt weer richting Nederland. We hebben dan wel 2 nachten geslapen in ons eigen huis. En dat voelt goed. Heel goed!
September 2011
Casa Sabina wordt (officieel) Casa LoGi.
In september reizen Hanneke & Henk als eerste nieuwsgierigen naar ons huis in Italië. Ze logeren in een appartement vlakbij. Ons huis is namelijk niet meer echt bewoonbaar. We hebben het na onze heerlijke 1e zomervakantie 'verbouwklaar' achtergelaten (niet wetende dat de verbouwing nog wel tot januari 2012 op zich zou laten wachten...). Zij dekken onze spullen netjes af, zorgen voor nog wat extra bescherming bij het zwembad én last but not least... vervangen het naamplaatje bij de deur en maken daarmee van Casa Sabina écht Casa LoGi!
