Een rampenweekend

Er zijn heel veel manieren om over dit weekend te schrijven, maar eigenlijk zijn er ook weer geen woorden voor. Inmiddels is het zondagochtend 25 maart. We zitten hier (in Nederland!) in de chaos, hebben een flink slaaptekort en een financiële strop. Lang leve de post onvoorzien!

Wat is er gebeurd?
Daudi is vrijdagochtend naar Italië vertrokken. Met volle bus en auto. Zover waren jullie al. Maar 700 km verderop in Zuid-Duitsland begon de ellende. Ze zijn van de weg gehaald door de Duitse politie. Reden, de Passat lag te laag op de weg. Dus de weegbrug op. Nog geen probleem, viel netjes binnen de marges. Herladen was wel vereist.

Maar toen moest de bus ook. En die was wel overbeladen. Dat wisten we, maar door juiste verdeling van het gewicht had dat daar geen probleem hoeven zijn. Lees 'hoeven zijn', want nu werd het dat wel! Kortom boete en een deel van de lading moest eruit. Onze spullen konden we achterlaten in een krat (in de buitenlucht!) waar we natuurlijk wel weer voor moesten betalen.

Vol goede moed door
Tja dit kon gebeuren. Idee was inmiddels: zsm door naar Italië en op zaterdag nog een keer heen en weer voor de laatste spullen. Tot de Zwitserse grens.... Wat wij ons niet gerealiseerd hebben is dat Zwitserland geen EU-land is. Bus moest open. Vrachtbrief ontbrak en ook de bonnen van de nieuw aangekochte materialen hadden we niet bij ons. Resultaat: boete nummer 2, nog meer vertraging en de verplichting om invoerrechten te betalen. Inmiddels was het al 8 uur 's avonds met nog ruim 850 km te gaan. Tijd voor beraad en ondertussen volop schakelen en bellen met Nederland. Doorgaan was eigenlijk geen optie meer. Bij de Italiaanse grens zou ons nog een keer zo'n 'feestje' wachten en de achtergebleven spullen moesten de volgende dag vóór 16 uur opgehaald worden.

Rechtsomkeer
Terug naar huis was eigenlijk de enige optie. Wat een teleurstelling! Gelukkig verliep deze reis voorspoedig. Al maakten we ons vanuit Nederland toch wel zorgen. Dus om 3 uur 's nachts toch maar weer eens bellen. Om  half 5 waren ze uiteindelijk veilig hier. Vervolgens: bus uitladen, auto uitladen en chaos in huis. Al die spullen die eerst nog netjes in huis waren verzameld staan nu kris kras door elkaar. Het was net een nachtmerrie waar je dan middenin staat. Om half 6 heeft Hinke Rowley, Maxim en Michel naar huis gebracht. Daudi is onder de douche gesprongen en ondertussen kwam Henk. Er stonden immers nog spullen in Zuid-Duitsland die voor 16 uur opgehaald moesten worden. Net na 6-en zijn Henk (als frisse chauffeur) en Daudi weer vertrokken. 

Nog een keer naar Duitsland op en neer
700 km heen, 700 km terug. Ondertussen moest ook onze bestelling in Italië die geleverd zou worden afgezegd worden. Rechtstreeks telefoonnummer hadden we niet, en de diverse contacten die we er hebben reageerden allemaal niet direct op mail, telefoon en sms. Of wisten het  telefoonnummer ook niet. Maar het is net op tijd wel gelukt. Levering is uitgesteld tot nader te bepalen datum.Om 22.15 uur waren Henk & Daudi weer terug. Bus leeg halen. Nog meer spullen in huis. Chaos compleet, maar iedereen veilig thuis gelukkig. Rowley heeft de bus terug gebracht. En wij lekker slapen!